Gwiazdka nieaktywnaGwiazdka nieaktywnaGwiazdka nieaktywnaGwiazdka nieaktywnaGwiazdka nieaktywna
 

Zaćmienie Słońca to zjawisko astronomiczne, ale na tyle niezwykłe, że w dziejach ludzkości niejednokrotnie wywierało wpływ na historię. Druga sprawa, która usprawiedliwia zamieszczenie tej informacji u nas, to fakt, że zaćmień Słońca jest na tyle mało, że same w sobie są wydarzeniami historycznymi. Następne częściowe zaćmienie w Polsce, podobne do opisanych poniżej, wystąpi w 2026 roku, zaś całkowite w 2075 roku.

Zaćmienie Słońca powstaje, gdy Księżyc znajdzie się pomiędzy Słońcem a Ziemią i tym samym przesłoni obserwatorowi na ziemi światło słoneczne. To warunek podstawowy, ale istnieje drugi, zupełnie niesamowity, który powoduje, że czasem możemy oglądać całkowite zaćmienie Słońca to fakt, że o wiele mniejszy od Słońca Księżyc, znajduje się w idealnej odległości od Słońca, przez co ich tarcze wydają się identyczne...



Częściowe zaćmienie Słońca z 4 stycznia 2011 było widoczne w Europie, a także w Afryce Północnej, na Bliskim Wschodzie, Azji Środkowej i zachodnich Chinach. Maksimum osiągnęło nad Zatoką Botnicką, gdzie faza liniowa zaćmienia wyniosła ponad 85%, a przesłonięciu uległo ok. 80% tarczy słonecznej. W Polsce widoczne było głębokie zaćmienie częściowe (na większości terytorium kraju przesłonięciu uległo około 75% tarczy Słońca przy fazie 82%). Najlepsze warunki obserwacji wystąpiły w południowo-wschodnich rejonach kraju (np. Przemyśl, Rzeszów). Najgorsze warunki obserwacyjne wystąpiły w północno-zachodniej części kraju (np. Szczecin), W Warszawie początek zaćmienia nastąpił o godzinie 8:14, o godzinie 9:36 nastąpiło maksimum (faza liniowa 81,7%; przesłonięciu uległo 75,1% tarczy słonecznej), o godzinie 11:04 zaćmienie zakończyło się. W Polsce w wielu regionach kraju niebo było dość pogodne i umożliwiało obserwację. Niestety nad Żarowem było wtedy pochmurno, co potwierdza poniższe zdjęcie wykonane bez żadnego filtra - naturalnym filtrem okazały się być gęste, ciemne chmury.


Faza największego zaćmienia 4 stycznia 2011



Całkowite zaćmienie Słońca z 20 marca 2015 było widoczne nad północną częścią Oceanu Atlantyckiego, na Morzu Norweskim i Morzu Arktycznym. Pas całkowitego zaćmienia przeszedł niemal wyłącznie przez obszary morskie – jedynymi obszarami lądowymi, na jakie natrafił, były Wyspy Owcze i Svalbard. Swoje maksimum zaćmienie osiągnęło na wschód od Islandii, gdzie faza centralna trwała 2 minuty 47 sekund.

Zaćmienie było widoczne jako częściowe w całej Europie, a także na większości obszaru Afryki Zachodniej, Afryki Północnej oraz na części obszaru Bliskiego Wschodu, Azji Środkowej i azjatyckiej części Rosji. Na końcu swojej drogi cień Księżyca dotarł do bieguna północnego. W Polsce zaćmienie było widoczne jako częściowe. Zasłonięciu uległo od 63% tarczy słonecznej w regionach południowo-wschodnich do 75% na północnym zachodzie kraju. Na przeważającym obszarze Polski niebo było bezchmurne i panowały bardzo dobre warunki do obserwacji. Zjawisko obserwować można było w godzinach od 9.40 - 12.06. Tym razem niebo było piękne, bez jednej chmurki, przez co trzeba było skorzystać z filtra. Użyłem do tego celu kliszy zdjęcia RTG, której najciemniejsze miejsce przystawiałem do obiektywu wykonując poniższe zdjęcia.


Faza początkowa zaćmienia 20 marca 2015


Faza największego zaćmienia 20 marca 2015


Faza końcowa zaćmienia 20 marca 2015


Całkowite zaćmienie Słońca we Francji w 1999 roku, Mnie nie było jeszcze dane zobaczyć na własne oczy

„Solar eclipse 1999 4 NR” autorstwa I, Luc Viatour. Licencja CC BY-SA 3.0 na podstawie Wikimedia Commons - http://commons.wikimedia.org/wiki/File:Solar_eclipse_1999_4_NR.jpg#/media/File:Solar_eclipse_1999_4_NR.jpg



 


 

Fotografował i przygotował : Matthias