Gwiazdka nieaktywnaGwiazdka nieaktywnaGwiazdka nieaktywnaGwiazdka nieaktywnaGwiazdka nieaktywna
 

Konstytucja Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej (pot.: konstytucja stalinowska, konstytucja lipcowa) – polska konstytucja uchwalona przez Sejm Ustawodawczy 22 lipca 1952, opublikowana 23 lipca 1952, weszła w życie 23 lipca 1952 z mocą obowiązującą od 22 lipca 1952 i zmieniona z dniem 1 stycznia 1990 w Konstytucję Rzeczypospolitej Polskiej. Opracowana w pierwotnej postaci według wzoru stalinowskiej konstytucji ZSRR z 1936. Była głównie aktem deklaratywno–propagandowym. Nie regulowała działania głównego ośrodka władzy politycznej, czyli PZPR, skąd wynikała jej fasadowość. W praktyce konstytucja miała mniejsze znaczenie niż statut PZPR, który wprost odwoływał się do idei komunistycznej.

 

 


 

Konstytucja

Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej

z dnia 22 lipca 1952 r.

 

Konstytucja Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej uchwalona przez Sejm Ustawodawczy 22

lipca 1952 roku, w ósmą rocznicę powstania Polski Ludowej.

 

Polska Rzeczpospolita Ludowa jest republiką ludu pracującego.

Polska Rzeczpospolita Ludowa nawiązuje do najszczytniejszych postępowych

tradycji Narodu Polskiego i urzeczywistnia idee wyzwoleńcze polskich mas

pracujących.

Polski lud pracujący pod przewodem bohaterskiej klasy robotniczej, opierając się

na sojuszu robotniczo-chłopskim, walczył dziesiątki lat o wyzwolenie z niewoli

narodowej, narzuconej przez pruskich, austriackich i rosyjskich zaborcówkolonizatorów,

tak samo jak walczył o zniesienie wyzysku polskich kapitalistów i

obszarników.

W okresie okupacji Naród Polski toczył nieustępliwą, bohaterską walkę z

krwawym najazdem hitlerowskim. Historyczne zwycięstwo Związku

Socjalistycznych Republik Radzieckich nad faszyzmem wyzwoliło ziemie polskie,

umożliwiło polskiemu ludowi pracującemu zdobycie władzy i stworzyło warunki

narodowego odrodzenia Polski w nowych, sprawiedliwych granicach. Na

wieczne czasy powróciły do Polski Ziemie Odzyskane.

Wcielając w życie wiekopomne wskazania Manifestu Polskiego Komitetu

Wyzwolenia Narodowego z dnia 22 lipca 1944 r. i rozwijając jego zasady

programowe, władza ludowa – dzięki ofiarnym i twórczym wysiłkom polskiego

ludu pracującego, w walce z zaciekłym oporem rozbitków starego ustroju

kapitalistyczno-obszarniczego – dokonała wielkich przeobrażeń społecznych. W

wyniku rewolucyjnych walk i przemian obalona została władza kapitalistów i

obszarników, utrwaliło się państwo demokracji ludowej, kształtuje się i umacnia

nowy ustrój społeczny, odpowiadający interesom i dążeniom najszerszych mas

ludowych. Zasady prawne tego ustroju ustanawia Konstytucja Polskiej

Rzeczypospolitej Ludowej.

Podstawę obecnej władzy ludowej w Polsce stanowi sojusz klasy robotniczej z

chłopstwem pracującym. W sojuszu tym rola kierownicza należy do klasy

robotniczej jako przodującej klasy społeczeństwa, opierającej się na

rewolucyjnym dorobku polskiego i międzynarodowego ruchu robotniczego, na

historycznych doświadczeniach zwycięskiego budownictwa socjalistycznego w

Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich, pierwszym państwie robotników i

chłopów.

Wypełniając wolę Narodu Polskiego i zgodnie ze swym powołaniem – Sejm

Ustawodawczy Rzeczypospolitej Polskiej uchwala uroczyście niniejszą

Konstytucję jako ustawę zasadniczą, którą Naród Polski i wszystkie organy

władzy polskiego ludu pracującego kierować się winny w celu: umacniania

państwa ludowego jako podstawowej siły, zapewniającej najpełniejszy rozkwit

Narodu Polskiego, jego niepodległość i suwerenność, przyśpieszania rozwoju

politycznego, gospodarczego i kulturalnego Ojczyzny oraz wzrostu jej sił,

pogłębiania uczuć patriotycznych, jedności i zwartości Narodu Polskiego w walce

o dalsze polepszenie stosunków społecznych, o całkowite zniesienie wyzysku

człowieka przez człowieka, o urzeczywistnienie wielkich idei socjalizmu,

zacieśniania przyjaźni i współpracy między narodami, opartych na sojuszu i

braterstwie, które łączą dziś Naród Polski z miłującymi pokój narodami świata w

dążeniu do wspólnego celu: uniemożliwienia agresji i utrwalenia pokoju

światowego.

 

Rozdział 1

Ustrój polityczny

Artykuł 1.

1. Polska Rzeczpospolita Ludowa jest państwem demokracji ludowej.

2. W Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej władza należy do ludu pracującego

miast i wsi.


Artykuł 2.

1. Lud pracujący sprawuje władzę państwową przez swych przedstawicieli,

wybieranych do Sejmu Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej i do rad narodowych w

wyborach powszechnych, równych, bezpośrednich, w głosowaniu tajnym.

2. Przedstawiciele ludu w Sejmie Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej i w radach

narodowych są odpowiedzialni przed swymi wyborcami i mogą być przez nich

odwoływani.


Artykuł 3.

Polska Rzeczpospolita Ludowa:

1) stoi na straży zdobyczy polskiego ludu pracującego miast i wsi, zabezpiecza

jego władzę i wolność przed siłami wrogimi ludowi,

2) zapewnia rozwój i nieustanny wzrost sił wytwórczych kraju przez jego

uprzemysłowienie, przez likwidację zacofania gospodarczego, technicznego i

kulturalnego,

3) organizuje gospodarkę planową, opierając się na przedsiębiorstwach

stanowiących własność społeczną,

4) ogranicza, wypiera i likwiduje klasy społeczne, żyjące z wyzysku robotników i

chłopów,

5) zabezpiecza stały wzrost dobrobytu, zdrowotności i poziomu kulturalnego

mas ludowych,

6) zapewnia wszechstronny rozwój kultury narodowej.


Artykuł 4.

1. Prawa Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej są wyrazem interesów i woli ludu

pracującego.

2. Ścisłe przestrzeganie praw Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej jest

podstawowym obowiązkiem każdego organu państwa i każdego obywatela.

3. Wszystkie organy władzy i administracji państwowej działają na podstawie

przepisów prawa.


Artykuł 5.

Wszystkie organy władzy i administracji państwowej opierają się w swej

działalności na świadomym, czynnym współdziałaniu najszerszych mas ludowych

i obowiązane są:

1) zdawać narodowi sprawę ze swej działalności,

2) uważnie rozpatrywać i uwzględniać słuszne wnioski, zażalenia i życzenia

obywateli w myśl obowiązujących ustaw,

3) wyjaśniać masom pracującym zasadnicze cele i wytyczne polityki władzy

ludowej w poszczególnych dziedzinach działalności państwowej, gospodarczej i

kulturalnej.


Artykuł 6.

Siły zbrojne Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej stoją na straży suwerenności i

niepodległości Narodu Polskiego, jego bezpieczeństwa i pokoju.


Rozdział 2

Ustrój społeczno-gospodarczy

Artykuł 7.

1. Polska Rzeczpospolita Ludowa, opierając się na uspołecznionych środkach

produkcji, wymiany, komunikacji i kredytu, rozwija życie gospodarcze i

kulturalne kraju na podstawie narodowego planu gospodarczego, w

szczególności przez rozbudowę państwowego przemysłu socjalistycznego,

rozstrzygającego czynnika w przekształcaniu stosunków społeczno-gospodarczych.

2. Państwo posiada monopol handlu zagranicznego.

3. Zasadniczym celem planowej polityki gospodarczej Polskiej Rzeczypospolitej

Ludowej jest stały rozwój sił wytwórczych kraju, nieustanne podnoszenie

poziomu życiowego mas pracujących, umacnianie siły, obronności i

niezależności Ojczyzny.

 

Artykuł 8.

Mienie ogólnonarodowe: złoża mineralne, wody, lasy państwowe, kopalnie,

drogi, transport kolejowy, wodny i powietrzny, środki łączności, banki,

państwowe zakłady przemysłowe, państwowe gospodarstwa rolne i państwowe

ośrodki maszynowe, państwowe przedsiębiorstwa handlowe, przedsiębiorstwa i

urządzenia komunalne – podlega szczególnej trosce i opiece państwa oraz

wszystkich obywateli.


Artykuł 9.

1. Polska Rzeczpospolita Ludowa planowo wzmacnia spójnię gospodarczą

między miastem i wsią na podstawie braterskiej współpracy robotników i

chłopów.

2. W tym celu Polska Rzeczpospolita Ludowa zapewnia nieustanny wzrost

produkcji przemysłu państwowego, służącej wszechstronnemu zaspokajaniu

potrzeb wytwórczych i konsumpcyjnych ludności wiejskiej, jednocześnie

planowo wpływając na stały wzrost towarowej produkcji rolniczej, która

zaopatruje przemysł w surowce, a ludność miejską w żywność.


Artykuł 10.

1. Polska Rzeczpospolita Ludowa otacza opieką indywidualne gospodarstwa

rolne pracujących chłopów i udziela im pomocy – w celu ochrony przed

wyzyskiem kapitalistycznym, zwiększenia produkcji, podwyższenia poziomu

rolniczo-technicznego oraz podniesienia ich dobrobytu.

2. Polska Rzeczpospolita Ludowa udziela szczególnego poparcia i

wszechstronnej pomocy powstającym na zasadzie dobrowolności rolniczym

spółdzielniom produkcyjnym – jako formom gospodarki zespołowej. Dzięki

zastosowaniu metod najbardziej wydajnej wspólnej uprawy i mechanizacji pracy

gospodarka zespołowa umożliwia pracującym chłopom osiągnięcie przełomu w

produkcji i jest środkiem do całkowitego usunięcia wyzysku na wsi oraz do

szybkiego i znacznego podniesienia jej dobrobytu i kultury.

3. Głównymi formami poparcia i pomocy państwa dla rolniczych spółdzielni

produkcyjnych są: państwowe ośrodki maszynowe, dające możność stosowania

nowoczesnej techniki, oraz tanie kredyty państwowe.


Artykuł 11.

Polska Rzeczpospolita Ludowa popiera rozwój różnych form ruchu

spółdzielczego w mieście i na wsi oraz udziela mu wszechstronnej pomocy w

wypełnianiu jego zadań, a własności spółdzielczej, jako własności społecznej,

zapewnia szczególną opiekę i ochronę.


Artykuł 12.

Polska Rzeczpospolita Ludowa uznaje i ochrania na podstawie obowiązujących

ustaw indywidualną własność i prawo dziedziczenia ziemi, budynków i innych

środków produkcji należących do chłopów, rzemieślników i chałupników.


Artykuł 13.

Polska Rzeczpospolita Ludowa poręcza całkowitą ochronę oraz prawo

dziedziczenia własności osobistej obywateli.


Artykuł 14.

1. Praca jest prawem, obowiązkiem i sprawą honoru każdego obywatela. Pracą

swoją, przestrzeganiem dyscypliny pracy, współzawodnictwem pracy i

doskonaleniem jej metod lud pracujący miast i wsi wzmacnia siłę i potęgę

Ojczyzny, podnosi dobrobyt narodu i przyśpiesza całkowite urzeczywistnienie

ustroju socjalistycznego.

2. Przodownicy pracy otoczeni są powszechnym szacunkiem narodu.

3. Polska Rzeczpospolita Ludowa coraz pełniej wprowadza w życie zasadę: „od

każdego według jego zdolności, każdemu według jego pracy”.


Rozdział 3

Naczelne organy władzy państwowej

Artykuł 15.

1. Najwyższym organem władzy państwowej jest Sejm Polskiej Rzeczypospolitej

Ludowej.

2. Sejm jako najwyższy wyraziciel woli ludu pracującego miast i wsi

urzeczywistnia suwerenne prawa narodu.

3. Sejm uchwala ustawy oraz sprawuje kontrolę nad działalnością innych

organów władzy i administracji państwowej.


Artykuł 16.

1. Posłów na Sejm wybierają obywatele według okręgów wyborczych w

stosunku: jeden poseł na 60 000 mieszkańców.

2. Ważność wyboru posła stwierdza Sejm.

3. Poseł nie może być pociągnięty do odpowiedzialności karno-sądowej ani

aresztowany bez zgody Sejmu, a w okresie kiedy Sejm nie obraduje – bez zgody

Rady Państwa.


Artykuł 17.

1. Sejm obraduje na sesjach. Sesje Sejmu zwołuje Rada Państwa co najmniej

dwa razy do roku. Rada Państwa obowiązana jest zwołać sesję również na

pisemny wniosek jednej trzeciej ogólnej liczby posłów.

2. Pierwsza sesja nowoobranego Sejmu powinna być zwołana w ciągu miesiąca

od dnia wyborów.


Artykuł 18.

1. Sejm wybiera ze swego grona Marszałka, wicemarszałków i komisje.

2. Marszałek lub w jego zastępstwie wicemarszałek kieruje obradami i czuwa

nad tokiem prac Sejmu.

3. Obrady Sejmu są jawne. Sejm może uchwalić tajność obrad, jeżeli wymaga

tego dobro państwa.

4. Porządek prac Sejmu, rodzaj i liczbę komisji określa regulamin uchwalony

przez Sejm.


Artykuł 19.

1. Sejm uchwala narodowe plany gospodarcze na okresy kilkuletnie.

2. 2. Sejm uchwala corocznie budżet państwa.


Artykuł 20.

1. Inicjatywa ustawodawcza przysługuje Radzie Państwa, Rządowi i posłom.

2. Ustawy uchwalone przez Sejm podpisują Przewodniczący Rady Państwa i jej

Sekretarz. Ogłoszenie ustawy w dzienniku Ustaw zarządza Przewodniczący Rady

Państwa.


Artykuł 21.

Sejm może powołać komisję dla zbadania określonej sprawy. Uprawnienia i tryb

działania komisji ustala Sejm.


Artykuł 22.

Prezes Rady Ministrów lub poszczególni ministrowie obowiązani są do

udzielenia w ciągu siedmiu dni odpowiedzi na interpelację posła.

 

Artykuł 23.

1. Sejm jest wybierany na okres lat czterech.

2. Wybory do Sejmu zarządza Rada Państwa nie później niż na miesiąc przed

upływem kadencji Sejmu, wyznaczając datę wyborów na dzień wolny od pracy,

przypadający w ciągu dwóch miesięcy po upływie kadencji Sejmu.


Artykuł 24.

1. Sejm wybiera ze swego grona na pierwszym posiedzeniu Radę Państwa w

składzie: Przewodniczący Rady Państwa, czterej zastępcy Przewodniczącego,

Sekretarz Rady Państwa, dziewięciu członków.

2. Marszałek Sejmu i wicemarszałkowie mogą być wybrani do Rady Państwa

jako zastępcy Przewodniczącego lub członkowie.

3. Po upływie kadencji Sejmu Rada Państwa działa aż do wyboru Rady Państwa

przez nowoobrany Sejm.


Artykuł 25.

1. Rada Państwa:

1) zarządza wybory do Sejmu,

2) zwołuje sesje Sejmu,

3) ustala powszechnie obowiązującą wykładnię ustaw,

4) wydaje dekrety z mocą ustawy,

5) mianuje i odwołuje pełnomocnych przedstawicieli Polskiej Rzeczypospolitej

Ludowej w innych państwach,

6) przyjmuje listy uwierzytelniające i odwołujące akredytowanych przy Radzie

Państwa przedstawicieli dyplomatycznych innych państw,

7) ratyfikuje i wypowiada umowy międzynarodowe,

8) obsadza stanowiska cywilne i wojskowe, przewidziane ustawami,

9) nadaje ordery, odznaczenia i tytuły honorowe,

10) stosuje prawo łaski,

11) wykonuje inne funkcje, przewidziane dla Rady Państwa w Konstytucji lub

przekazane jej przez ustawy.

2. Rada Państwa podlega w całej swojej działalności Sejmowi.

3. Rada Państwa działa na zasadzie kolegialności.

4. Radę Państwa reprezentuje Przewodniczący lub jego zastępca.


Artykuł 26.

1. W okresach między sesjami Sejmu Rada Państwa wydaje dekrety z mocą

ustawy. Rada Państwa przedstawia dekrety Sejmowi na najbliższej sesji do

zatwierdzenia.

2. Dekrety wydane przez Radę Państwa podpisują Przewodniczący Rady

Państwa i jej Sekretarz. Ogłoszenie dekretu w Dzienniku Ustaw zarządza

Przewodniczący Rady Państwa.


Artykuł 27.

Rada Państwa sprawuje zwierzchni nadzór nad radami narodowymi.

Szczegółowe uprawnienia Rady Państwa w tej dziedzinie określa ustawa.


Artykuł 28.

1. Postanowienie o stanie wojny może być powzięte jedynie w razie dokonania

zbrojnego napadu na Polską Rzeczpospolitą Ludową albo gdy z umów

międzynarodowych wynika konieczność wspólnej obrony przeciwko agresji.

Postanowienie takie uchwala Sejm, a gdy Sejm nie obraduje – Rada Państwa.

2. Rada Państwa może wprowadzić stan wojenny na części lub na całym

terytorium Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, jeżeli wymaga tego wzgląd na

obronność lub bezpieczeństwo państwa. Z tych samych powodów Rada Państwa

może ogłosić częściową lub powszechną mobilizację.


Rozdział 4

Naczelne organy administracji państwowej

Artykuł 29.

1. Sejm powołuje i odwołuje Rząd Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej – Radę

Ministrów lub poszczególnych jej członków.

2. W okresach między sesjami Sejmu Rada Państwa na wniosek Prezesa Rady

Ministrów powołuje i odwołuje członków Rady Ministrów. Rada Państwa

przedstawia swoją uchwałę Sejmowi na najbliższej sesji do zatwierdzenia.

 

Artykuł 30.

1. Rada Ministrów jest naczelnym wykonawczym i zarządzającym organem

władzy państwowej.

2. Rada Ministrów odpowiada i zdaje sprawę ze swojej działalności przed

Sejmem, a gdy Sejm nie obraduje – przed Radą Państwa.


Artykuł 31.

W skład Rady Ministrów wchodzą: Prezes Rady Ministrów jako jej

przewodniczący, wiceprezesi Rady Ministrów, ministrowie, przewodniczący

określonych w ustawie komisji i komitetów sprawujących funkcje naczelnych

organów administracji państwowej.


Artykuł 32.

Rada Ministrów:

1) koordynuje działalność ministerstw i innych podległych sobie organów oraz

nadaje kierunek ich pracy,

2) uchwala corocznie i przedstawia Sejmowi projekt budżetu państwa, uchwala i

przedstawia Sejmowi projekt narodowego planu gospodarczego na okres

kilkuletni,

3) uchwala roczne narodowe plany gospodarcze,

4) zapewnia wykonanie ustaw,

5) czuwa nad wykonaniem narodowego planu gospodarczego i budżetu

państwa,

6) przedstawia Sejmowi corocznie sprawozdanie z wykonania budżetu państwa,

7) zapewnia ochronę porządku publicznego, interesów państwa i praw

obywateli,

8) na podstawie ustaw i w celu ich wykonania wydaje rozporządzenia,

podejmuje uchwały oraz czuwa nad ich wykonaniem,

9) sprawuje ogólne kierownictwo w dziedzinie stosunków z innymi państwami,

10) sprawuje ogólne kierownictwo w dziedzinie obronności kraju i organizacji

sił zbrojnych Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz określa corocznie

kontyngent obywateli powoływanych do czynnej służby wojskowej,

11) kieruje pracą organów wykonawczych i zarządzających rad narodowych.

 

Artykuł 33.

1. Ministrowie kierują określonymi działami administracji państwowej. Zakres

działania ministrów określają ustawy.

2. Ministrowie wydają na podstawie ustaw i w celu ich wykonania

rozporządzenia i zarządzenia.

3. Rada Ministrów może uchylić rozporządzenie lub zarządzenie wydane przez

ministra.

Rozdział 5

Terenowe organy władzy państwowej


Artykuł 34.

1. Organami władzy państwowej w gminach, miastach, dzielnicach większych

miast, powiatach i województwach są rady narodowe.

2. Rady narodowe wybierane są przez ludność na okres lat czterech.


Artykuł 35.

Rady narodowe wyrażają wolę ludu pracującego oraz rozwijają jego inicjatywę

twórczą i aktywność w celu pomnażania sił, dobrobytu i kultury narodu.


Artykuł 36.

Rady narodowe umacniają więź władzy państwowej z ludem pracującym miast i

wsi, przyciągając coraz szersze rzesze ludzi pracy do udziału w rządzeniu

państwem.


Artykuł 37.

Rady narodowe kierują w swoim zakresie działalnością gospodarczą, społeczną i

kulturalną, wiążąc potrzeby terenu z zadaniami ogólnopaństwowymi.


Artykuł 38.

Rady narodowe troszczą się stale o codzienne potrzeby i interesy ludności,

zwalczają wszelkie przejawy samowoli i biurokratycznego stosunku do

obywatela, sprawują i rozwijają kontrolę społeczną działalności urzędów,

przedsiębiorstw, zakładów i instytucji.

 

Artykuł 39.

Rady narodowe dbają o utrzymanie porządku publicznego i czuwają nad

przestrzeganiem praworządności ludowej, ochraniają własność społeczną,

zabezpieczają prawa obywateli, współdziałają w umacnianiu obronności i

bezpieczeństwa państwa.


Artykuł 40.

Rady narodowe wykorzystują wszelkie zasoby i możliwości terenu dla jego

wszechstronnego rozwoju gospodarczego i kulturalnego, dla coraz lepszego

zaspokajania potrzeb ludności w zakresie zaopatrzenia i usług oraz dla

rozbudowy instytucji i urządzeń komunalnych, oświatowych, kulturalnych,

sanitarnych i sportowych.


Artykuł 41.

Rady narodowe uchwalają terenowe plany gospodarcze oraz budżety terenowe.


Artykuł 42.

1. Rady narodowe obradują na sesjach.

2. Organami wykonawczymi i zarządzającymi rad narodowych są wybierane

przez nie prezydia.

3. Prezydium rady narodowej podlega radzie narodowej, która je wybrała, oraz

prezydium rady narodowej wyższego stopnia.


Artykuł 43.

Rady narodowe powołują komisje dla poszczególnych dziedzin swojej

działalności. Komisje rad narodowych utrzymują stałą i ścisłą więź z ludnością,

mobilizują ją do współudziału w realizacji zadań rady, wykonują z ramienia rady

kontrolę społeczną oraz występują z inicjatywą wobec rady i jej organów.


Artykuł 44.

1. Rada narodowa uchyla uchwałę rady niższego stopnia lub jej prezydium,

jeżeli uchwała jest sprzeczna z prawem lub niezgodna z zasadniczą linią polityki

państwa.

2. Prezydium rady narodowej może zawiesić wykonanie uchwały rady

narodowej niższego stopnia i przedstawić sprawę do rozstrzygnięcia na

najbliższym posiedzeniu swojej rady narodowej.

 

Artykuł 45.

Szczegółowy skład oraz zakres i tryb działalności rad narodowych i ich organów

określa ustawa.


Rozdział 6

Sąd i prokuratura

Artykuł 46.

1. Wymiar sprawiedliwości w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej sprawują: Sąd

Najwyższy, sądy wojewódzkie, sądy powiatowe i sądy szczególne.

2. Ustrój, właściwość oraz postępowanie sądów określają ustawy.


Artykuł 47.

Sądy wydają wyroki w imieniu Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej.


Artykuł 48.

Sądy stoją na straży ustroju Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, ochraniają

zdobycze polskiego ludu pracującego, strzegą praworządności ludowej,

własności społecznej i praw obywateli, karzą przestępców.


Artykuł 49.

Rozpoznawanie i rozstrzyganie spraw w sądach odbywa się z udziałem ławników

ludowych, z wyjątkiem przypadków określonych w ustawie.


Artykuł 50.

1. Sędziowie i ławnicy ludowi są wybierani.

2. Tryb wyboru oraz kadencję sędziów i ławników sądów wojewódzkich i

powiatowych określa ustawa.

3. Tryb powoływania sędziów sądów szczególnych określa ustawa.


Artykuł 51.

1. Sąd Najwyższy jest naczelnym organem sądowym i sprawuje nadzór nad

działalnością wszystkich innych sądów w zakresie orzekania.

2. Tryb wykonywania nadzoru przez Sąd Najwyższy określa ustawa.

3. Sąd Najwyższy wybiera Rada Państwa na okres lat pięciu.

 

Artykuł 52.

Sędziowie są niezawiśli i podlegają tylko ustawom.


Artykuł 53.

1. Rozpoznawanie spraw przed wszystkimi sądami Polskiej Rzeczypospolitej

Ludowej odbywa się jawnie. Ustawa może określić wyjątki od tej zasady.

2. Oskarżonemu poręcza się prawo do obrony. Oskarżony może mieć obrońcę z

wyboru lub z urzędu.


Artykuł 54.

1. Prokurator Generalny Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej strzeże

praworządności ludowej, czuwa nad ochroną własności społecznej, zabezpiecza

poszanowanie praw obywateli.

2. Prokurator Generalny czuwa w szczególności nad ściganiem przestępstw

godzących w ustrój, bezpieczeństwo i niezawisłość Polskiej Rzeczypospolitej

Ludowej.

3. Zakres i tryb działania Prokuratora Generalnego określa ustawa.


Artykuł 55.

1. Prokuratora Generalnego Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej powołuje i

odwołuje Rada Państwa.

2. Tryb powoływania i odwoływania prokuratorów podległych Prokuratorowi

Generalnemu jak również zasady organizacji i postępowania organów

prokuratury określa ustawa.

3. Prokurator Generalny zdaje sprawę Radzie Państwa z działalności

prokuratury.


Artykuł 56.

Organy prokuratury podlegają Prokuratorowi Generalnemu Polskiej

Rzeczypospolitej Ludowej i w sprawowaniu swych funkcji są niezależne od

organów terenowych.

 

Rozdział 7

Podstawowe prawa i obowiązki obywateli

Artykuł 57.

Polska Rzeczpospolita Ludowa, utrwalając i pomnażając zdobycze ludu

pracującego, umacnia i rozszerza prawa i wolności obywateli.


Artykuł 58.

1. Obywatele Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej mają prawo do pracy, to znaczy

prawo do zatrudnienia za wynagrodzeniem według ilości i jakości pracy.

2. Prawo do pracy zapewniają: społeczna własność podstawowych środków

produkcji, rozwój na wsi ustroju społeczno – spółdzielczego, wolnego od

wyzysku, planowy wzrost sił wytwórczych, usunięcie źródeł kryzysów

ekonomicznych, likwidacja bezrobocia.


Artykuł 59.

1. Obywatele Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej mają prawo do wypoczynku.

2. Prawo do wypoczynku zapewniają robotnikom i pracownikom umysłowym:

ustawowe skrócenie czasu pracy przez urzeczywistnienie ośmiogodzinnego dnia

pracy oraz krótszego czasu pracy w przypadkach przewidzianych ustawami,

ustawowo określone dni wolne od pracy, coroczne płatne urlopy.

3. Organizacja wczasów, rozwój turystyki, uzdrowisk, urządzeń sportowych,

domów kultury, klubów, świetlic, parków i innych urządzeń wypoczynkowych

stwarzają możliwości zdrowego i kulturalnego wypoczynku dla coraz szerszych

rzesz ludu pracującego miast i wsi.


Artykuł 60.

1. Obywatele Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej mają prawo do ochrony

zdrowia oraz do pomocy w razie choroby lub niezdolności do pracy.

2. Coraz szerszemu urzeczywistnianiu tego prawa służą:

1) rozwój ubezpieczenia społecznego robotników i pracowników umysłowych

na wypadek choroby, starości i niezdolności do pracy oraz rozbudowa różnych

form pomocy społecznej,

2) rozwój organizowanej przez państwo ochrony zdrowia ludności, rozbudowa

urządzeń sanitarnych i podnoszenie stanu zdrowotnego miast i wsi, stałe

polepszanie warunków bezpieczeństwa, ochrony i higieny pracy, szeroka akcja

zapobiegania chorobom i ich zwalczania, coraz szersze udostępnianie bezpłatnej

pomocy lekarskiej, rozbudowa szpitali, sanatoriów, ambulatoriów, wiejskich

ośrodków zdrowia, opieka nad inwalidami.


Artykuł 61.

1. Obywatele Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej mają prawo do nauki.

2. Prawo do nauki zapewniają w coraz szerszym zakresie:

1) powszechne, bezpłatne i obowiązkowe szkoły podstawowe,

2) stała rozbudowa szkolnictwa średniego ogólnokształcącego i zawodowego

oraz szkolnictwa wyższego,

3) pomoc państwa w podnoszeniu kwalifikacji obywateli zatrudnionych w

zakładach przemysłowych i innych ośrodkach pracy w mieście i na wsi,

4) system stypendiów państwowych, rozbudowa burs, internatów i domów

akademickich oraz innych form pomocy materialnej dla dzieci robotników,

pracujących chłopów i inteligencji.


Artykuł 62.

1. Obywatele Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej mają prawo do korzystania ze

zdobyczy kultury i do twórczego udziału w rozwoju kultury narodowej.

2. Prawo to zapewniają coraz szerzej: rozwój i udostępnienie ludowi

pracującemu miast i wsi bibliotek, książek, prasy, radia, kin, teatrów, muzeów i

wystaw, domów kultury, klubów, świetlic, wszechstronne popieranie i

pobudzanie twórczości kulturalnej mas ludowych i rozwoju talentów twórczych.


Artykuł 63.

Polska Rzeczpospolita Ludowa dba o wszechstronny rozwój nauki, opartej na

dorobku przodującej myśli ludzkiej i postępowej myśli polskiej – nauki w służbie

narodu.


Artykuł 64.

Polska Rzeczpospolita Ludowa troszczy się o rozwój literatury i sztuki,

wyrażających potrzeby i dążenia narodu, odpowiadających najlepszym

postępowym tradycjom twórczości polskiej.


Artykuł 65.

Polska Rzeczpospolita Ludowa szczególną opieką otacza inteligencję twórczą –

pracowników nauki, oświaty, literatury i sztuki oraz pionierów postępu

technicznego, racjonalizatorów i wynalazców.

 

Artykuł 66.

1. Kobieta w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej ma równe z mężczyzną prawa

we wszystkich dziedzinach życia państwowego, politycznego, gospodarczego,

społecznego i kulturalnego.

2. Gwarancję równouprawnienia kobiety stanowią:

1) równe z mężczyzną prawo do pracy i wynagrodzenia według zasady „równa

płaca za równą pracę”, prawo do wypoczynku, do ubezpieczenia społecznego,

do nauki, do godności i odznaczeń, do zajmowania stanowisk publicznych,

2) opieka nad matką i dzieckiem, ochrona kobiety ciężarnej, płatny urlop w

okresie przed porodem i po porodzie, rozbudowa sieci zakładów położniczych,

żłobków i przedszkoli, rozwój sieci zakładów usługowych i żywienia zbiorowego.


Artykuł 67.

1. Małżeństwo i rodzina znajdują się pod opieką i ochroną Polskiej

Rzeczypospolitej Ludowej. Rodziny o licznym potomstwie państwo otacza

szczególną troską.

2. Urodzenie poza małżeństwem nie uszczupla praw dziecka.


Artykuł 68.

Polska Rzeczpospolita Ludowa otacza szczególnie troskliwą opieką wychowanie

młodzieży i zapewnia jej najszersze możliwości rozwoju.


Artykuł 69.

1. Obywatele Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej niezależnie od narodowości,

rasy i wyznania mają równe prawa we wszystkich dziedzinach życia

państwowego, politycznego, gospodarczego, społecznego i kulturalnego.

Naruszenie tej zasady przez jakiekolwiek bezpośrednie lub pośrednie

uprzywilejowanie albo ograniczenie w prawach ze względu na narodowość, rasę

czy wyznanie podlega karze.

2. Szerzenie nienawiści lub pogardy, wywoływanie waśni albo poniżanie

człowieka ze względu na różnice narodowości, rasy czy wyznania, jest zakazane.


Artykuł 70.

1. Polska Rzeczpospolita Ludowa zapewnia obywatelom wolność sumienia i

wyznania. Kościół i inne związki wyznaniowe mogą swobodnie wypełniać swoje

funkcje religijne. Nie wolno zmuszać obywateli do niebrania udziału w

czynnościach lub obrzędach religijnych. Nie wolno też nikogo zmuszać do

udziału w czynnościach lub obrzędach religijnych.

2. Kościół jest oddzielony od państwa. Zasady stosunku państwa do kościoła

oraz sytuację prawną i majątkową związków wyznaniowych określają ustawy.

3. Nadużywanie wolności sumienia i wyznania dla celów godzących w interesy

Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej jest karane.


Artykuł 71.

1. Polska Rzeczpospolita Ludowa zapewnia obywatelom wolność słowa, druku,

zgromadzeń i wieców, pochodów i manifestacji.

2. Urzeczywistnieniu tej wolności służy oddanie do użytku ludu pracującego i

jego organizacji drukarni, zasobów papieru, gmachów publicznych i sal, środków

łączności, radia oraz innych niezbędnych środków materialnych.


Artykuł 72.

1. W celu rozwoju aktywności politycznej, społecznej, gospodarczej i kulturalnej

ludu pracującego miast i wsi Polska Rzeczpospolita Ludowa zapewnia

obywatelom prawo zrzeszania się.

2. Organizacje polityczne, związki zawodowe, zrzeszenia pracujących chłopów,

zrzeszenia spółdzielcze, organizacje młodzieżowe, kobiece, sportowe i obronne,

stowarzyszenia kulturalne, techniczne i naukowe, jak również inne organizacje

społeczne ludu pracującego – skupiają obywateli dla czynnego udziału w życiu

politycznym, społecznym, gospodarczym i kulturalnym.

3. Tworzenie zrzeszeń i udział w zrzeszeniach, których cel lub działalność godzą

w ustrój polityczny i społeczny albo w porządek prawny Polskiej

Rzeczypospolitej Ludowej, jest zakazane.


Artykuł 73.

1. Obywatele mają prawo zwracania się do wszystkich organów państwa ze

skargami i zażaleniami.

2. Skargi i zażalenia obywateli powinny być rozpatrywane i załatwiane szybko i

sprawiedliwie. Winni przewlekania albo przejawiający bezduszny i

biurokratyczny stosunek do skarg i zażaleń obywateli pociągani będą do

odpowiedzialności.


Artykuł 74.

1. Polska Rzeczpospolita Ludowa zapewnia obywatelom nietykalność osobistą.

Pozbawienie obywatela wolności może nastąpić tylko w przypadkach,

określonych ustawą. Zatrzymany powinien być zwolniony, jeżeli w ciągu 48

godzin od chwili zatrzymania nie doręczono mu postanowienia sądu lub

prokuratora o aresztowaniu.

2. Ustawa ochrania nienaruszalność mieszkań i tajemnicę korespondencji.

Przeprowadzenie rewizji domowej dopuszczalne jest jedynie w przypadkach,

określonych ustawą.

3. Przepadek mienia może nastąpić jedynie w przypadkach przewidzianych

ustawą, na podstawie prawomocnego orzeczenia.


Artykuł 75.

Polska Rzeczpospolita Ludowa udziela azylu obywatelom państw obcych,

prześladowanych za obronę interesów mas pracujących, walkę o postęp

społeczny, działalność w obronie pokoju, walkę narodowo-wyzwoleńczą lub

działalność naukową.


Artykuł 76.

Obywatel Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej jest obowiązany przestrzegać

przepisów Konstytucji i ustaw oraz socjalistycznej dyscypliny pracy, szanować

zasady współżycia społecznego, wypełniać sumiennie obowiązki wobec

państwa.


Artykuł 77.

1. Każdy obywatel Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej obowiązany jest strzec

własności społecznej i umacniać ją jako niewzruszoną podstawę rozwoju

państwa, źródło bogactwa i siły Ojczyzny.

2. Osoby, które dopuszczają się sabotażu, dywersji, szkodnictwa lub innych

zamachów na własność społeczną, karane są z całą surowością prawa.


Artykuł 78.

1. Obrona Ojczyzny jest najświętszym obowiązkiem każdego obywatela.

2. Służba wojskowa jest zaszczytnym obowiązkiem patriotycznym obywateli

Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej.


Artykuł 79.

1. Czujność wobec wrogów narodu oraz pilne strzeżenie tajemnicy państwowej

jest obowiązkiem każdego obywatela Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej.

2. Zdrada Ojczyzny: szpiegostwo, osłabianie sił zbrojnych, przejście na stronę

wroga – karana jest z całą surowością prawa jako najcięższa zbrodnia.

 

Rozdział 8

Zasady prawa wyborczego

Artykuł 80.

Wybory do Sejmu oraz do rad narodowych są powszechne, równe,

bezpośrednie i odbywają się w głosowaniu tajnym.


Artykuł 81.

Prawo wybierania ma każdy obywatel, który ukończył lat 18, bez względu na

płeć, przynależność narodową i rasową, wyznanie, wykształcenie, czas

zamieszkiwania, pochodzenie społeczne, zawód i stan majątkowy.


Artykuł 82.

Każdy obywatel może być wybrany do rady narodowej po ukończeniu lat 18, do

Sejmu zaś – po ukończeniu lat 21.


Artykuł 83.

Kobiety mają wszystkie prawa wyborcze na równi z mężczyznami.


Artykuł 84.

Wojskowi mają wszystkie prawa wyborcze na równi z osobami cywilnymi.


Artykuł 85.

Prawa wyborcze nie przysługują osobom chorym umysłowo oraz osobom, które

orzeczeniem sądowym zostały pozbawione praw publicznych.


Artykuł 86.

Kandydatów na posłów i członków rad narodowych zgłaszają organizacje

polityczne i społeczne, zrzeszające obywateli w miastach i wsiach.


Artykuł 87.

Poseł i członek rady narodowej powinni zdawać sprawę wyborcom ze swojej

pracy i z działalności organu, do którego zostali wybrani.

 

Artykuł 88.

Sposób zgłaszania kandydatur i przeprowadzania wyborów oraz tryb

odwoływania posłów i członków rad narodowych określa ustawa.

 

Rozdział 9

Godło, barwy i stolica Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej

Artykuł 89.

1. Godłem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej jest wizerunek orła białego w

czerwonym polu.

2. Barwami Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej są kolory biały i czerwony.

3. Szczegóły określa ustawa.


Artykuł 90.

Stolicą Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej jest miasto bohaterskich tradycji

Narodu Polskiego – Warszawa.


Rozdział 10

Zmiana Konstytucji

Artykuł 91.

Zmiana Konstytucji może nastąpić tylko w drodze ustawy, uchwalonej przez

Sejm Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej większością co najmniej dwu trzecich

głosów w obecności co najmniej połowy ogólnej liczby posłów.