Gwiazdka nieaktywnaGwiazdka nieaktywnaGwiazdka nieaktywnaGwiazdka nieaktywnaGwiazdka nieaktywna
 

Luwr, to dawny pałac królewski w Paryżu, obecnie jedno z największych i najczęściej odwiedzanych muzeów na świecie. Stanowi jedno z ważniejszych punktów orientacyjnych stolicy Francji. Luwr położony jest między Rue de Rivoli i prawym brzegiem Sekwany oraz ogrodami Tuileries i Rue du Louvre w obrębie Pierwszej Dzielnicy. W kompleksie budynków o całkowitej powierzchni wynoszącej 60,600 metrów kwadratowych znajdują się zbiory liczące około 300,000 dzieł sztuki od czasów najdawniejszych po połowę wieku XIX, dzieła światowego dziedzictwa o największej sławie takie jak np. stela z kodeksem Hammurabiego, Nike z Samotraki, Mona Lisa pędzla Leonarda. Muzeum znajduje się w Pałacu Luwru (Palais du Louvre) znanym już w średniowieczu. U schyłku XII wieku, król Filip II August wzniósł w tym miejscu zamek warowny. W drugiej połowie XIV wieku Karol V Mądry uczynił z zamku rezydencję królewską. W XVI wieku Franciszek I zamienił tę budowlę w monumentalny renesansowy pałac. W 1672 Ludwik XIV przeprowadził się do Wersalu, natomiast w Luwrze zostawił bogatą kolekcję dzieł sztuki antycznej. W 1692 gmach został siedzibą Académie des Inscriptions et Belles Lettres oraz Académie Royale de Peinture et de Sculpture, w roku 1699 Akademia zorganizowała pierwszy Salon wystawowy. Podczas rewolucji francuskiej Zgromadzenie Narodowe wydało dekret o zamienieniu pałacu na muzeum.


Trzeba pokazać zdjęcie z lotu ptaka, aby mieć wyobrażenie ogromu Luwru (wikipedia : Matthias Kabel)



Muzeum zostało otwarte 10 sierpnia 1793 r. Ekspozycja liczyła 537 obrazów. Lwią część stanowiły konfiskaty dóbr kościelnych i królewskich. Ze względu na problemy związane ze stanem budynku muzeum zamknięto na lata 1796–1801. Kampania napoleońska wpłynęła na duży wzrost kolekcji, przy czym większość stanowiły łupy ze zbiorów na terenach podbitych przez Napoleona I Bonaparte, po porażce wojsk dyktatora pod Waterloo dzieła zwrócono prawowitym właścicielom. Za czasów panowania Ludwika XVIII i Karola X oraz Drugiego Cesarstwa nastąpił wzrost kolekcji, która przekroczyła 20 tysięcy dzieł. Kolejny wzrost kolekcji to owoc licznych nabytków muzeum i darów prywatnych kolekcjonerów dzieł sztuki. W 2008 roku zbiory Luwru podzielono na osiem kategorii, każdej z nich przypada odrębny dział. Są to Działy: Starożytnego Egiptu, Starożytnego Bliskiego Wschodu, Starożytnej Grecji, Starożytnego Rzymu, Sztuki Islamu, Rzeźby, Malarstwa, Rzemiosła Artystycznego, Rysunku i Grafiki.


Wejście na teren pałacu, na zdjęciu powyżej skrajnie z prawej strony zdjęcia





Widok w kierunku bramy głównej, dalej Pól Elizejskich i Łuku Triumfalnego



Prawe skrzydło tuż nad Sekwaną


Prawe skrzydło tuż nad Sekwaną



Lewe skrzydło


Starszy Łuk Triumfalny


Starszy Łuk Triumfalny w Paryżu to Arc de Triomphe du Carrousel, który znajduje się na Place du Carrousel, niedaleko Luwru. Łuk został zaprojektowany na zlecenie cesarza Napoleona przez Charlesa Perciera i Pierre'a Fontaine'a i był wzorowany na łuku Konstantyna w Rzymie. Upamiętnia on wojskowe i dyplomatyczne zwycięstwa Napoleona, m.in. bitwę pod Austerlitz, poddanie Ulm, pokój w Preszburgu i traktaty tylżyckie. Budowę przeprowadzono w latach 1806-1808. Początkowo na szczycie łuku były ustawione cztery konie z fasady weneckiej bazyliki świętego Marka, ale zostały zwrócone Wenecji w 1815 roku i zastąpione przez kwadrygę zaprojektowaną przez François Bosio. Po obu stronach kwadrygi stoją rzeźby zwycięstwa.


Starszy Łuk Triumfalny



Luwr ze stojącą w centralnym punkcie dziedzińca Piramidą Luwru


Piramida Luwru to nowoczesna konstrukcja ze stali i szkła, znajdująca się na dziedzińcu Luwru. Pomysłodawcą powstania piramidy był prezydent Francji François Mitterrand. Projekt konstrukcji wykonał Ieoh Ming Pei. Piramida ma 21,6 m wysokości, a bok podstawy ma 35 m. W piramidzie znajdują się 603 tafle szklane o kształcie rombu i 70 tafli trójkątnych, co daje łącznie 673 elementy. Informacja o rzekomej liczbie 666 jest błędna i pochodzi jeszcze z lat 80 (media cytowały tę liczbę podczas budowy). Wykorzystał ją Dan Brown w powieści Kod Leonarda da Vinci. Pod piramidą znajduje się główny hall wejściowy do muzeum, z którego prowadzą trzy podziemne ścieżki do poszczególnych skrzydeł pałacu. Półpiętro każdej z nich zadaszone jest dodatkową małą piramidką.


Trudno objąć więc spojrzenie w lewo,


oraz w prawo





Krawędź jednej ze ścian Piramidy Luwru


Luwr





Wewnętrzny dziedziniec


Wewnętrzny dziedziniec


Wewnętrzny dziedziniec


Wnętrze piramidy widziane z zewnątrz (zza szkła)








Wejście główne do Piramidy - widok od wewnątrz



Wnętrze Piramidy Luwru - widok od wejścia głównego na niższą kondygnację


A teraz schodkami w dół wprost do kas i dalej na salony...

 




Tyle o Luwrze. Zbiory które skrywa, to już zupełnie odrębna historia...



Podróżował, fotografował i przygotował : Matthias