Labiryntarium - Kanał Elbląski, odcinek Miłomłyn - Jezioro Drużno

: Kategoria: Województwo warmińsko-mazurskie; Utworzono: 10 czerwiec 2021; Poprawiono: 10 czerwiec 2021

Ocena użytkowników: 5 / 5

Dzisiejszym wpisem rozpoczynamy krótki cykl podróżniczy po województwie warmińsko-mazurskim. W ramach rejsu jachtem motorowym zwiedziliśmy: niewielkie miasteczko Miłomłyn, fragment Kanału Ebląskiego wraz z najważniejszym zabytkiem techniki w województwie - pięcioma pochylniami Buczyniec, Kąty, Oleśnica, Jelenie i Całuny, miasto Elbląg, oraz fragment Pętli Żuławskiej z rzeką Elbląg, Kanałem Jagiellońskim i Nogatem, którym dotarliśmy do Malborka. W planach rejsu było dotarcie również do Fromborka drogą wodną Zalewu Wiślanego. Plany te zdetronizowała wietrzna pogoda, dlatego sam Frombork zdobyliśmy drogą lądową :) Na wymienione zadania potrzeba nam było 4 wolnych dni (3 noce na jachcie). Dziś opisujemy dzień pierwszy...

Jacht Calipso 750, którym odbyliśmy podróż Kanałem Elbląskim

Mapa - obszar Kanału Elbląskiego. Pierwszego dnia pokonaliśmy odcinek Miłomłyn - Elbląg mijając m.in. Małdyty i pięć pochylni: Buczyniec, Kąty, Oleśniaca, Jelenie, Całuny (źródło: www.kanal-elblaski.pl)

Miłomłyn

To niewielkie miasteczko stało się naszą bazą wypadową. Tu wyczarterowaliśmy jacht o wdzięcznej nazwie "Wolne od Szefa" (patrz: www.goodtimeczarter.pl), zaopatrzyliśmy go na cztery doby w tutejszym sklepie i po krótkim zwiedzaniu wyruszyliśmy w kierunku Elbląga Kanałem Elbląskim.

Miasto Miłomłyn (dawniej niem. Liebemühl – Liebe (miłość) + Mühle (młyn), leży w woj. warmińsko-mazurskim, w powiecie ostródzkim, nad Kanałem Elbląskim. Jest siedzibą gminy miejsko-wiejskiej Miłomłyn. Pod względem historycznym Miłomłyn leży na obszarze dawnej Pomezanii, w Prusach Górnych, a także na Powiślu. Miłomłyn uzyskał lokację miejską przed 1335 rokiem, zdegradowany w 1945 roku, ponownie uzyskał prawa miejskie w 1998 roku.

Do miejscowych zabytków należą: neogotycki kościół parafialny pod wezwaniem św. Bartłomieja wzniesiony w latach 1898–1901 z barokowym ołtarzem głównym, z rzeźbami „Ostatnia Wieczerza”, „Zmartwychwstanie”, „Złożenie do Grobu”, oraz amboną z roku 1715, granitową kropielnicą z XIV – XV wieku. Dzwonnica z 1341 r. w stylu gotyckim, będąca pozostałością po poprzednim gotyckim kościele rozebranym około 1898 r. Fragment gotyckiego muru północnej nawy rozebranego kościoła, pozostałości murów miejskich z XIV wieku. Kaplica poewangelicka, obecnie rzymskokatolicka św. Elżbiety (przy ul. Twardej) z lat 1931–1932, neogotycka kaplica cmentarna z początku XX w., domy z XVIII i XIX w. – zabudowa małomiasteczkowa: ul. Kościelna, ul. Rynkowa, ul. Twarda, dawny folwark Przejazd (niem. Sonnenhof), dwór z XIX w. (przy śluzie Miłomłyn), oraz zespół cmentarza ewangelicko-augsburskiego, obecnie komunalnego, XVIII, XIX/XX wiek i budynek gimnazjum z 1867 roku.

Budynek nad kanałem

Miłomłyn, centrum miasteczka

Miłomłyn, centrum miasteczka, budynek straży pożarnej

Miłomłyn, centrum miasteczka, udynek Urzędu Pocztowego

Miłomłyn, centrum miasteczka, Urząd Miasta

Widok na fragment kanału i przystani na wyspie

Miłomłyn, centrum miasteczka, kościół p.w. św. Bartłomieja

Wejście do kościoła św. Bartłomieja w Miłomłynie

Bartłomiej Apostoł, wcześniej Bartłomiej Natanael, cs. Apostoł Warfołomiej – jeden z dwunastu apostołów dwojga imion, zwany w Ewangeliach Mateusza, Marka i Łukasza Bartłomiejem, a przez Jana – Natanaelem.

Kościół Świętego Bartłomieja – rzymskokatolicki kościół parafialny należący do dekanatu Miłomłyn diecezji elbląskiej.

Został wybudowany jako świątynia protestancka. Decyzja o budowie kościoła została podjęta przez pastora Franza Alberta Raucha. Kościół miał być zbudowany na miejscu starszej budowli (wieża i część południowa miały zostać zachowane). Prace zostały rozpoczęte w 1898 roku. Budowa była prowadzona pod kierunkiem mistrza murarskiego z Ostródy – Krupskiego. Kościół został ukończony w 1901 roku. Ze starej budowli wyposażenie zostało przeniesione do nowego kościoła. Po 1945 roku świątynię przejęli katolicy. Po II wojnie światowej kościół był wielokrotnie remontowany. Największy remont miał miejsce w 2000 roku.

Jest to budowla o jednej nawie i reprezentuje styl neogotycki. Wybudowano ją na planie prostokąta (wymiary 35,3 metra na 18,7 metra). Korpus nawowy jest oszkarpowany i posiada szczyty schodkowo-sterczynowe oraz półkoliste, otynkowane wnęki. Budowla nakryta jest dwuspadowym dachem, złożonym z dachówek. We wnętrzu świątyni mieszczą się sklepienia łukowe, wykonane z malowanego drewna. krużganki łączą kościół z kwadratową wieżą dzwonniczą (długość boku kwadratu – 6 metrów), murowaną, wzniesioną z cegły, ozdobioną otworami strzelniczymi oraz półkolistymi oknami. Wieża dzwonnicza jest zwieńczona blaszanym hełmem z latarenką.

Drzwi główne prowadzące do świątyni, zostały wykonane z drewna dębowego i okute zdobnymi zawiasami. W kruchcie jest umieszczona chrzcielnica kamienna (granit ciosany), wykonana na przełomie XIV i XV wieku. W górnej części kościoła jest umieszczony chór z organami. Obecny instrument pochodzi z 1901 roku i został wykonany w elbląskiej firmie A. Terletzki i Ed. Wittek. Późnobarokowy ołtarz główny w prezbiterium został wykonany w 1718 roku. Z lewej i prawej strony ołtarza głównego sa umieszczone dwa ołtarze boczne poświęcone Matce Boskiej Częstochowskiej i "Panu Jezusowi Tarnorudzkiemu". Po prawej stronie jest umieszczona drewniana, późnobarokowa ambona, wykonana w 1715 roku przez królewieckich majstrów Johana Döbela i Isaaka Rigę, ozdobiona postaciami Mojżesza, Chrystusa, św. Jana i św. Piotra. Pod amboną jest umieszczona chrzcielnica kamienna z 1720 roku. W oknach świątyni są umieszczone trzy witraże, wykonane w 1901 roku w zakładzie malarskim Ferdynanda Müllera w Quedlinburgu, przedstawiające Kazanie na Górze, Wniebowstąpienie Pańskie, Pana Jezusa Błogosławiącego Dzieci. Na tylnej ścianie kościoła jest umieszczone epitafium protestanckiego biskupa diecezji pomezańskiej, Jerzego von Venedigera, zmarłego w 1574 roku.

Tablica poświęcona budowniczemu kościoła

Wnętrze kościoła - chrzcielnica

Wnętrze kościoła - widok na ołtarz główny

Wnętrze kościoła - jeden z witraży

Wnętrze kościoła - ambona

Wnętrze kościoła - prospekt organowy i organy

Wnętrze kościoła - pięknie zdobione sklepienie drewniane

Dzwonnica z 1341 r., pozostałość po dawnym kościele z tego samego roku zbudowanego w stylu gotyckim

Otoczenie kościoła

Fragment murów obronnych przylegających do dzwonnicy

Rejs Miłomłyn - Elbląg

W rejs wyruszyliśmy z Przystani na Wyspie przy ulicy Rynkowej 3a w Miłomłynie. Pomocą w rejsie była locja Miłomłyn - Elbląg, która za punkt 0 km przyjmuje śluzę w Miłomłynie o długości komory 33,88 m, szerokości 3,60 m, spadem maksymalnym 3,54 m w kierunku
Ostródy (dostępne pomosty postojowe dla oczejujących na śluzowanie). Przystań na Wyspie umiejscowiona jest tak, że nie musieliśmy się śluzować. Wyruszyliśmy w 67 km rejs punktualnie o godzinie 10.00. Biorąc pod uwagę fakt, że jacht płynie średnio z prędkością 10 km/h (miejscami są ograniczenia prędkości do 6 km/h), oraz, że przed nami było do pokonania pięć pochylni na których pierszeństwo zawsze mają statki tzw. "Białej Floty" wożące turystów, cel wydawał się niemożliwy do osiągnięcia, tym bardziej, że na pochylni Buczyniec zaplanowalismy zwiedzanie muzeum - Izbę Pochylni Kanału Elbląskiego.

Przystań na wyspie w Miłomłynie

Odrobina wiedzy wikipedycznej. Kanał Elbląski zwany również Warmińskim lub dawniej Oberlandzkim (niem. Oberländischer Kanal) to żeglowna droga wodna na terenie województwa warmińsko-mazurskiego. W 1978 fragment kanału uznano za zabytek techniki, natomiast w 2011 został uznany za pomnik historii. Kanał Elbląski w 2007 r. w plebiscycie „Rzeczpospolitej” został uznany za jeden z siedmiu cudów Polski.

Zgodnie z Rozporządzeniem Rady Ministrów z 2002 r. ws. klasyfikacji śródlądowych dróg wodnych, kanał ma klasę żeglowną Ia. Jego długość wynosi 84,2 km:

odcinek jezioro Drużno – śluza Miłomłyn, długości 52,0 km (nasz szlak)
odcinek Miłomłyn – Iława, długości 32,2 km
Całkowita długość kanału z odgałęzieniami wynosi 151,7 km, aczkolwiek można spotkać dane określające długość głównego szlaku wodnego na 127,5 km, a odnóg bocznych – na 65 km. Powiązana z Kanałem droga wodna Miłomłyn – Zalewo liczy 49,9 km.

Długość drogi wodnej między Ostródą a Elblągiem wynosi 82 km, natomiast między Ostródą a Iławą 48 km (w tym 31 km między Miłomłynem a Iławą). Łączna suma różnic poziomów na śluzach i pochylniach wynosi 103,4 m.

Parametry kanału:

Minimalna szerokość: 7 m
Promień osi łuku szlaku żeglownego – 70 m
Szerokość najwęższej śluzy – 3,2 m (Śluza Ostróda)
Głębokość tranzytowa – mniej niż 1,0 m
Maksymalne wymiary jednostek pływających na wozach pochylni
szerokość przy dnie jednostki – 2,6 m
szerokość jednostki górą – 3,35 m
długość jednostki – 26,8 m
Śluza z największą różnicą poziomów – Miłomłyn 2,8 m
Pochylnia z największą różnicą poziomów – Oleśnica 24,5 m
Kanał łączy jezioro Drużno z Drwęcą oraz z jeziorem Jeziorak. Z Drużna, poprzez rzekę Elbląg z Zalewem Wiślanym, a także przez Kanał Jagielloński, Nogat i Wisłę z Morzem Bałtyckim.

Część Kanału, od śluzy w Miłomłyn do Jeziora Drwęckiego, nosiła pierwotnie nazwę Kanału Oberlandzkiego, chociaż obecnie używana nazwa to również Kanał Elbląski. Z kolei odgałęzienie z Miłomłyna do jeziora Jeziorak nazywa się Kanałem Iławskim. Kanał Bartnicki (Ducki) łączy jezioro Ruda Woda (Duckie) z jeziorem Bartężek, a Kanał Dobrzycki jezioro Jeziorak z jeziorem Ewingi.

Przy budowie Kanału Elbląskiego wykorzystano jeziora leżące na różnych wysokościach między Ostródą i Zalewem Wiślanym. Różnica poziomów sięga 100 m. Osobliwością na skalę europejską jest zespół 5 pochylni, po których przetacza się statki na platformach ustawionych na szynach. Zastosowane w tym celu szynowe urządzenia wyciągowe napędzane są mechanicznie siłą przepływu wody. Od kanału odgałęzia się kilka szlaków wodnych, m.in. Ostróda – jezioro Szeląg Mały, Ostróda – Jezioro Drwęckie – Drwęca – Wisła.

Ze względu na walory przyrodnicze i kulturowe teren został objęty ochroną prawną w formie Obszaru Chronionego Krajobrazu Kanału Elbląskiego.

Przystań na wyspie w Miłomłynie

Odbijamy i wyruszamy punktualnie o godzinie 10.00. Przed nami 67 km Kanałem Elbląskim z pięcioma pochylniami, kilka jezior i rzeka Elbląg. Teoretycznie nie powinno się to udać, ale liczymy, że szczęście sprzyja lepszym :) Nie ma jeszcze pełnego sezonu, w związku z czym na wodzie mało jednostek prywatnych i tych białej floty masowo obsługujących turystów na tej trasie (te mają zawsze pierwszeństwo). Według locji Miłomłyn - Elbląg, podajemy co znajduje się na kolejnych kilometrach szlaku i jakie manewry należy wykonywać...

1,6 km - dwa mosty: drogowy; H - 3,7 m; B - 4,9 m; obok nowy most z trasą szybkiego ruchu nr 7; zaraz za mostem ostry zakręt w lewo

2,8 km - wejście na jezioro Ilińskie (2,8 km - 5,3 km); po wpłynięciu na jezioro kierujemy się lekko w prawo, opływamy półwysep i kierujemy się na północ; szlak na jeziorze wyznaczony jest przez boje

5,4 km - most drogowy; H - 4,5 m, B - 10,7 m; za mostem wejście na pierwsze z trzech niewielkich jezior (5,4 km - 7,8 km) Sopelek, Copka i Krebs

5,4 km - 7,8 km - trzy niewielkie jeziorka: Sopelek, Copka i Krebs

7,8 km - most drogowy; H - 5,0 m, B - 7,8 m; za mostem wejście na jezioro Ruda Woda

7,9 km - 19,9 km - jezioro Ruda Woda; szlak na jeziorze wyznaczony przez boje; 13 km szlaku (5,2 km jeziora) - wejście do kanału Bartnickiego i na jezioro Bartężek; 17,3 km szlaku (8,5 km jeziora) wschodni brzeg - Stanica Wodna Wenecja

21,2 km - most drogowy; H - 5,2 m; B - 4,8 m

22,3 km most drogowy; H - 5,1 m, B - 4,0 m; od mostu najbliżej do Zajazdu pod Kłobukiem i stacji benzynowej ok. 400 m

22,7 km wejście na j. Sambrodzkie; tor wodny skręca na zachód. Prosto - kirunek Małdyty

22,7 km - 26,9 km - jezioro Sambrodzkie

25,4 km szlaku (2,7km jeziora) grobla z linią kolejową z mostem przy wschodnim brzegu. Most kolejowy H - 5,5m; B - 10,1m

22,7 km - 26,9 km - jezioro Sambrodzkie

25,4 km szlaku (2,7km jeziora) grobla z linią kolejową z mostem przy wschodnim brzegu. Most kolejowy H - 5,5m; B - 10,1m

22,7 km - 26,9 km - jezioro Sambrodzkie

27 km - Kanał Elbląski (Warmiński)

28,7 km - trzy mosty drogowe, pierwszy drogi ekspresowej nr 7, drugi drogi nr 613 i trzeci tunelowy; H - 5,0 m; B - 3,5 m

29 km - Kanał Elbląski (Warmiński)

30,0 km - 32,5 km odcinek kanałowy z mocno podmokłym południowo - zachodnim brzegiem; najbardziej zarośnięty odcinek trasy; konieczne okresowe czyszczenie śruby

ok. 31 km - Most drogowy w Awajkach

30,0 km - 32,5 km odcinek kanałowy z mocno podmokłym południowo - zachodnim brzegiem; najbardziej zarośnięty odcinek trasy; konieczne okresowe czyszczenie śruby Kanał Elbląski (Warmiński)

Kanał Elbląski (Warmiński)

35,4 km - most most drogowy; H - 7,8 m; B - 7,3 m; tuż przed mostem na zachodnim brzegu przystań statków Cyranka i Cyraneczka

Kanał od przystani do mostu z wrotami bezpieczeństwa przy pochylni Buczyniec

Kanał od przystani do mostu z wrotami bezpieczeństwa przy pochylni Buczyniec - mijanka z Cyranką

Kanał od przystani do mostu z wrotami bezpieczeństwa przy pochylni Buczyniec

36,3 km - most drogowy z wrotami bezpieczeństwa; H - 4,6 m; B - 3,5 m; za mostem miejsca postojowe pochylni Buczyniec; maszynownia i opłaty zachodni brzeg; muzeum i gastronomia brzeg wschodni;

36,6 km - 37,0 km pochylnia Buczyniec. Opłaty wnosimy w maszynowni za wszystkie pięć pochylni; przy dolnej stacji na wschodnim brzegu Kemping Buczyniec, na zachodnim brzegu bazy białej floty obsługującej ruch turystyczny, parking, oraz Izba Historii Kanału Elbląskiego który zaplanowaliśmy zwiedzić (zobacz TUTAJ). Kupno biletów i zwiedzanie muzeum kosztowało nas godzinę, ale warto było. Punktualnie o 16-tej byliśmy na pierwszym z pięciu wózków, które pozwolą naszej jednostce pokonać dzięki pięciu pochylniom stąd na długości 9,6 km do jeziora Drużno dokładnie 99,52 m różnicy wysokości! Pochylnia Buczyniec została ukończona jesienią 1860 roku. Różnica poziomów pomiędzy górną a dolną stacją wynosi 20,62 m, długość torowiska zaś 490,3 m co czyni tę pochylnię najdłuższą.

Troszkę wiedzy wikipedycznej. Nad projektem kanału zaczęto pracować w 1837 roku a prace rozpoczęto 28 października 1844. Cztery pierwsze pochylnie suche: Buczyniec, Kąty, Oleśnica i Jelenie uruchomiono w 1860 roku. Projektantem i realizatorem Kanału był Georg Jacob Steenke, który przyjął zlecenie Fryderyka Wilhelma IV, pragnącego połączyć szlakiem żeglownym Prusy Wschodnie z Bałtykiem.

Podczas robót hydrotechnicznych wyrównywano poziomy wód w zbiornikach na trasie kanału. Na odcinku Miłomłyn – Buczyniec obniżono poziomy luster wody do poziomu Jezioraka (99,5 m n.p.m.). Takie działania były przyczyną obniżenia poziomu wód kilku jezior nawet o ponad pięć metrów (o tyle obniżył się poziom wód w jeziorach Sambród i Piniewo; w jeziorze Ilińsk – o 1,5 m, Ruda Woda – o 1,7 m).

Na Jeziorze Karnickim (97,5 m n.p.m.) wybudowano dwie groble, między które wpuszczono wody kanału, oraz akwedukt leżący powyżej lustra wody tego jeziora.

Pierwszy statek przepłynął kanał 31 sierpnia 1860 (odcinek Ostróda – Miłomłyn). Prace prowadzono jednak dalej i kanał uruchomiono do żeglugi towarowej dopiero rok później, 28 października 1861. Ze względu na porę roku nie skorzystało z niego wtedy wiele statków. Oficjalnie kanał oddano do eksploatacji wiosną 1862.

W latach 1872–1876 na odcinku Ostróda-Miłomłyn uruchomiono trzy śluzy: Miłomłyn, Zielona, Mała Ruś. Ostatnią pochylnię Całuny (położoną najbliżej jeziora Druzno) zbudowano w latach 1874–1881. Zastąpiła ona znajdujące się wcześniej w tym miejscu śluzy.

Pierwotna koncepcja budowy kanału opierała się na projekcie pokonania różnicy poziomów wód między Jeziorem Pniewskim a jeziorem Druzno za pomocą śluz komorowych wykonanych z drewna. Pod wpływem rozwiązań zastosowanych na Kanale Morrisa w USA oraz innym, podobnym do Kanału Elbląskiego szlaku wodnym w kanadyjskiej Nowej Szkocji, koncepcję tę zarzucono. Ostatnia pochylnia Całuny zastąpiła istniejące już śluzy. Przyczyną zmiany koncepcji był wydłużony czas śluzowania oraz deficyt wody do napełniania śluz.

Do napędu mechanizmu napędowego pochylni wykorzystano energię wody przepływającej z wyższego poziomu na niższy. Wprawia ona w ruch koło wodne nasiębierne a to z kolei mechanizm napędzający liny ciągnące wózki do transportu jednostek pływających. Wózki transportowe poruszają się po szynach łączących odcinki kanału po obydwu stronach pochylni. Energia elektryczna służy wyłącznie do oświetlenia obiektów.

Na każdej pochylni są dwa wózki, korzystające z dwóch równoległych torów. Gdy jeden z nich jedzie w jednym kierunku, drugi jedzie w przeciwnym. Wózki ważą po 24 tony i po uruchomieniu pochylni obydwa ruszają pod górę, następnie - gdy wózek jadący w stronę dolnego kanału minie szczyt pochylni - jeden jedzie w górę, a drugi w dół i wtedy się równoważą. Natomiast na ostatnim odcinku, gdy wózek jadący w stronę górnego kanału minie szczyt, oba jadą w dół. Krótki odcinek, na którym oba wózki jadą pod górę, przesądza o nośności pochylni - można na niej transportować statki o wadze do 50 ton w jednym kierunku, albo dwa statki o wadze do 38 ton w obu kierunkach jednocześnie.

Wózki są ciągnięte przez liny zaczepione do wózków od górnej strony pochylni. W czasie pracy jedna z nich, ciągnąca wózek z dołu w górę pochylni, nawija się na bęben, druga zaś odwija, opuszczając drugi wózek w dół. Od dolnej strony pochylni wózki łączy trzecia lina, która przebiega przez koła zwrotne znajdujące się na dolnej stacji. Holuje ona górny wózek na początku przejazdu, gdy oba jadą w górę. Wózki mają po osiem kół z podwójnymi, bliźniaczymi obręczami jezdnymi. Cztery koła z dolnej strony pochylni opierają się o szyny wewnętrzną obręczą, a cztery z górnej zewnętrzną. Na dolnej i górnej stacji w części podwodnej szyny są rozdwojone, koła dolne trafiają na inne szyny niż górne i tym sposobem wózek przybiera pozycję poziomą, umożliwiającą statkom wpłynięcie nań lub spłynięcie.

Najniżej położona pochylnia Całuny, zbudowana później niż pozostałe, zamiast koła wodnego ma napęd w postaci turbiny Francisa, natomiast system przeciągania wózków jest taki sam.

36,6 km - 37,0 km pochylnia Buczyniec - zachodni brzeg

36,6 km - 37,0 km pochylnia Buczyniec

36,6 km - 37,0 km pochylnia Buczyniec - w tle widoczna maszynownia

36,6 km - 37,0 km pochylnia Buczyniec - baza białej floty

36,6 km - 37,0 km pochylnia Buczyniec

36,6 km - 37,0 km pochylnia Buczyniec - jeden wózek w dół, drugi w górę

36,6 km - 37,0 km pochylnia Buczyniec - całkowicie wynurzony wózek

36,6 km - 37,0 km pochylnia Buczyniec

36,6 km - 37,0 km pochylnia Buczyniec - z dołu wciągany jest na wysokość 20,62 m statek białej floty

36,6 km - 37,0 km pochylnia Buczyniec

36,6 km - 37,0 km pochylnia Buczyniec - i już spływa z wózka

36,6 km - 37,0 km pochylnia Buczyniec

36,6 km - 37,0 km pochylnia Buczyniec - nasz jacht na zachodnim brzegu, my na wschodnim dzięki mostowi w tle

36,6 km - 37,0 km pochylnia Buczyniec - budynki w tle to m.in. Izba Historii Kanału Elbląskiego (zobacz TUTAJ)

36,6 km - 37,0 km pochylnia Buczyniec

36,6 km - 37,0 km pochylnia Buczyniec - wpływamy na wózek

36,6 km - 37,0 km pochylnia Buczyniec - Izba Historii Kanału Elbląskiego

36,6 km - 37,0 km pochylnia Buczyniec

36,6 km - 37,0 km pochylnia Buczyniec - wózek z naszym jachtem wynurza się z wody

36,6 km - 37,0 km pochylnia Buczyniec - już całkowicie wynurzeni

36,6 km - 37,0 km pochylnia Buczyniec - "Statkiem po trawie"

36,6 km - 37,0 km pochylnia Buczyniec. Pomnik Georga Steenkego nad Kanałem Elbląskim przy pochylni Buczyniec - „Dem Erbauer des Oberländischen Canals und der geneigten Ebenen, dem königl. Baurath Steenke, zum fünfzigjährigen Dienstjubiläum, dem 15. Juli 1872, in dauernder Anerkennung. Die dankbaren Landwirthe"

36,6 km - 37,0 km pochylnia Buczyniec

36,6 km - 37,0 km pochylnia Buczyniec - mijamy się z inną jednostką

36,6 km - 37,0 km pochylnia Buczyniec

36,6 km - 37,0 km pochylnia Buczyniec - zbiornik niemal 21 m niżej niż ten z którego wyjechał wózek, przed nami jeszcze cztery takie operacje

36,6 km - 37,0 km pochylnia Buczyniec

37,7 km - most drogowy; H - 4,1 m; B - 8,5 m

38,1 km - most drogowy; H - 4,1 m; B - 8,5 m

Jaz przy moście

38,6 km - most drogowy; H - 4,5 m; B - 8,5 m; za mostem pochylnia Kąty

38,8 km - 39,3 km - pochylnia Kąty, przy górnym stanowisku kamienne ławy, stoły i zadaszenia

38,8 km - 39,3 km - pochylnia Kąty została oddana do użytku w 1859 roku. Różnica poziomów pomiędzy dolnym a górnym stanowiskiem wynosi 18,88 m, długość torowiska zaś 404 metry. Napędzana jest za pomocą koła wodnego

38,8 km - 39,3 km - pochylnia Kąty

38,8 km - 39,3 km - pochylnia Kąty, powrót użytej do napędu wózka wody z górnego zbiornika

38,8 km - 39,3 km - pochylnia Kąty

Szlak od pochylni Kąty do pochylni Oleśnica (Kanał Elbląski)

39,5 km - most drogowy; H - 4,1 m; H - 9,0 m

39,8 km most drogowy; H - 4,3m; B - 8,5m

Szlak od pochylni Kąty do pochylni Oleśnica (Kanał Elbląski)

41,9 km - 42,3 km pochylnia Oleśnica; z górnego stanowiska najbilżej do Bistro Ślimaka - ok. 3000m w miejscowości Krasin

41,9 km - 42,3 km - pochylnia Oleśnica została oddana do użytku w 1859 roku. Różnica poziomów pomiędzy dolnym a górnym stanowiskiem wynosi 24,20 m, długość torowiska zaś 479 metry. Napędzana jest za pomocą koła wodnego.

41,9 km - 42,3 km pochylnia Oleśnica

Szlak pomiędzy pochylnią Oleśnica i pochylnią Jelenie (Kanał Elbląski)

43,4 km - most drogowy; H - 4,2 m; B - 11,5 m

Szlak pomiędzy pochylnią Oleśnica i pochylnią Jelenie (Kanał Elbląski)

43,7 km - 44,2 km pochylnia Jelenie

43,7 km - 44,2 km pochylnia Jelenie została oddana do użytku w 1859 roku. Różnica poziomów pomiędzy dolną a górną stacją wynosi 21,99 m, długość torowiska zaś 433 metry.

43,7 km - 44,2 km pochylnia Jelenie

44,7 km - dwa mosty drogowe na trasie 527; H - 4,3m; B - 9,2m

Szlak pomiędzy pochylnią Jelenie i pochylnią Całuny (Kanał Elbląski)

45,3 km - 45,7 km pochylnia Całuny

45,3 km - 45,7 km pochylnia Całuny zbudowana została w latach 1874 - 1881 jako ostatnia, w celu zastąpienia pięciu wcześniej funkcjonujących tu śluz komorowych. Różnica poziomów pomiędzy górną a dolną stacją wynosi 13,83 m a długość torowiska 352 m. Wszyscy którzy płyną od strony Elbląga, zobowiązani są do wniesienia opłaty za pokonanie wszystkich pięciu pochylni. Podobnie jak w Buczyńcu, należy udać się do maszynowni...

45,3 km - 45,7 km pochylnia Całuny

2 godziny i 20 minut od startu w Buczyńcu opuszczamy piątą i ostatnią pochylnię Całuny. Byliśmy jedyną jednostką płynącą w kierunku Elbląga, więc jest to z pewnością dobry czas...

46,9 km most drogowy; H - 4,3 m; B - 10,5 m i nieco dalej 48,8 km most drogowy; H - 4,4 m; B - 11,5 m

52 km - wejście na jezioro Drużno

52,0 km - 62,0 km jezioro Drużno; zarośnięty i płytki akwen z wyznaczonym torem wodnym

63,0 km - rzeka Elbląg

Rzeka Elbląg z lewej i Kanał Tina z prawej, stąd do Elbląga już bliziutko

65 km - most kolejowy; H - 4,1 m; B 12,0 m; za mostem zakręt w prawo

65 km - most kolejowy; H - 4,1 m; B 12,0 m

65,2 km most drogowy; trasa szybkiego ruchu nr 7

Elbląg - przedmieścia

66 km most drogowy w Elblągu - Aleja Wyszyńskiego i wieża kościoła św Mikołaja w tle

Elbląg - okolice starego Rynku

Elbląg - okolice starego Rynku, Muzeum Archeologiczno-Historyczne w Elblągu

Elbląg - okolice starego Rynku, Rynek "retro"

Elbląg - okolice starego Rynku

67 km dwa elbląskie mosty zwodzone (pierwszy most H - 2,8 m, drugi H - 1,8 m) otwierane o godzinach nieparzystych zaczynając od 07.00 do 21.00; między mostami nabrzeże jachtowe przy Bulwarze Zygmunta Augusta (nasz cel pierwszego dnia podróży); stacja benzynowa ok. 400m. Przy moście jesteśmy ok. 20.30 czyli 10 godzin i 30 minut od startu w Miłomłynie... Dokonaliśmy niemożliwego!